Tysiącletnie dziedzictwo

Ukazał się album „Kościoły Archidiecezji Krakowskiej.  Tysiącletnie dziedzictwo”, t. I, zawierający krótkie opisy i zdjęcia wszystkich kościołów miasta Krakowa, tak parafialnych jak i kościołów rektoralnych. Znajduje się w nim, na stronach 190-193, także krótka historia (w j. polskim i angielskim) i zdjęcia naszego Sanktuarium św. Kazimierza, królewicza.
Zainteresowani tą publikacją mogą ją nabyć na furcie klasztornej (nie jest dostępna w księgarniach) w cenie 100 zł (cena wydawnicza).

 

fragment o naszym kościele:

Kraków, Kościół św. Kazimierza, królewicza
Pierwotnie Zakon Braci Mniejszych Ściślejszej Obserwancji (potocznie nazywanych Reformatami) miał swoją siedzibę na Garbarach, gdzie mieścił się również kościół pod wezwaniem św. Kazimierza, który został spalony w czasie potopu szwedzkiego. Z dawnej świątyni zachowały się dwa obrazy, przeniesione następnie do odbudowanego kościoła w obecnym miejscu: wizerunek Matki Bożej Łaskawej, nazwanej Amendówny ze względu na osobę fundatorki, mieszczki krakowskiej, Zuzanny Amendówny i obraz Pana Jezusa Miłosiernego, znanego także jako Chrystus w Studni.
Nowy kościół oraz klasztor powstały w obrębie murów miasta na przełomie lat 60. i 70. XVII wieku. Świątynię konsekrował w 1672 roku biskup Mikołaj Oborski. Do jej wnętrza prowadzi niewielka kruchta. W prezbiterium jest umieszczony ołtarz główny z krucyfiksem. W nawie, na ścianie tęczowej, znajdują się dwa ołtarze: z lewej dedykowany Matce Bożej Łaskawej; po prawej ołtarz Stygmatyzacji św. Franciszka z Asyżu (na zasuwie) pod którym znajduje się obraz Najśw. Serca Jezusa. Oprócz tego są ołtarze św. Kazimierza, królewicza, św. Antoniego Padewskiego i Matki Bożej Częstochowskiej, której obraz od 1899 r. znajdował się w ołtarzu
głównym. Na zasuwie tego ołtarza jest obraz św. Piotra z Alkantary. W nawie utworzono przejście do kaplicy Pana Jezusa Miłosiernego, wybudowanej w 1901 roku. Ulokowano w niej wspomniany obraz Chrystusa w Studni, z którym wiąże się legenda, mówiąca, że w czasie zarazy panującej w mieście w XVIII wieku jeden z zakonników podczas modlitwy ujrzał Zbawiciela z tego obrazu, który trzykrotnie powtórzyć „Dosyć!”, po czym epidemia ustała.
W kościele znajdują się relikwie Patrona kościoła, a także relikwie św. Krzyża, św. Franciszka, św. Antoniego i św. Katarzyny Aleksandryjskiej. W kryptach usytuowanych pod nawą i prezbiterium pochowani zostali fundatorzy oraz dobroczyńcy klasztoru, jak również zakonnicy. Spoczywają tam między innymi doczesne szczątki o. Sebastiana Wolickiego, zmarłego w opinii świętości. Świątynia rektoralna została ustanowiona, 16.11.2001 r., sanktuarium św. Kazimierza, dekretem ks. kardynała Franciszka Macharskiego. Naprzeciw kościoła znajduje się Droga Krzyżowa składającą się z 14. kapliczek z obrazami wykonanymi przez Piotra Stachiewicza.
Przy domu zakonnym św. Kazimierza mieści się siedziba Kurii Prowincjonalnej oraz Komisariatu Ziemi Świętej, którego zadaniem jest propagowanie znajomości Ziemi Świętej oraz organizowaniem do niej pielgrzymek i zbiórek na jej rzecz. Przy klasztorze działają
także Franciszkański Zakon Świeckich oraz Żywy Różaniec.